W obudowie kominka powinno się zastosować co najmniej trzy kratki. W górnej części obudowy kominka montujemy dużą kratkę służącą do odprowadzania z niej gorącego powietrza oraz dwie kratki mniejsze, umieszczone wyżej, wentylują przestrzeń pod stropem tzw. komorę dekompresyjną (najlepiej by były one umieszczane niesymetrycznie, po dwóch stronach kominka i na różnej wysokości ).
Kratek z żaluzjami nie można stosować w miejscach narażonych na szczególnie wysokie temperatury. Dlatego nie wolno ich montować w czopuchu obudowy kominka. Tu należy umieszczać wyłącznie kratki z siatką, typu air system lub typu tunel.
Kratki z regulowaną żaluzją mogą być montowane w ścianach na zakończeniach przewodów rozprowadzających ciepłe powietrze.
Poprzez różne ustawienie żaluzji możemy nimi ukierunkować siłę nawiewu do pomieszczenia.
Rozmiary kratek generalnie powinny być proporcjonalne do mocy zainstalowanego wkładu grzewczego, czynna powierzchnia powinna wahać się pomiędzy 450cm2 dla wkładu o mocy nominalnej kilku kW, a ponad 1000cm2 dla kilkunastokilowatowego wkładu.
UWAGA: W przypadku kratek znajdujących się na obudowie kominka nie ma unormowań. Ze względu na to, że kominki są budowane w ogromnej liczbie form i kształtów, są to jedynie sugestie.