Do kominków i pieców wolnostojących najlepszym opałem jest drewno drzew liściastych o wysokiej kaloryczności i niskiej wilgotności – nie przekraczającej 20%. Drewno o większej zawartości wody może mieć nawet dwukrotnie niższą wartość opałową, mocno dymi, wytwarza dużą ilość trudnej do usunięcia sadzy, która osadza się zarówno we wnętrzu wkładu kominkowego jak i w systemie kominowym. Wilgoć uwolniona przy spalaniu powoduje również korozję elementów metalowych i ceramicznych.

Gwarantem długotrwałej i bezawaryjnej pracy kominka i komina jest drewno: buku, grabu, dębu, akacji oraz drzew owocowych: śliwy, jabłoni, gruszy – tzw. drewno twarde. Podczas spalania nie wydziela substancji smolistych (nie zanieczyszcza szyby kominkowej i przewodu kominowego), ma dużą wartość opałową, pali się równomiernie, nie strzela i wytwarza niewielką ilość popiołu.

Ze względu na charakterystyczny trzask podczas palenia wielu zwolenników ma również palenie drewnem drzew iglastych. Niestety, drewno to zawiera duże ilości żywicy, która niszczy wkład kominkowy trudnymi do usunięcia plamami oraz powoduje znacznie większe osadzanie się kreozotu w kominie co stwarza zagrożenie pożarowe.

Ciekawostka: Czy wiecie, że spalając polano nasycone roztworem soli kuchennej uzyskamy płomienie koloru żółtego? Natomiast dodając do paleniska polano nasycone roztworem siarczanu miedzi płomienie zabarwią się na niebiesko.